صندلی اداری لکسون قوز کمرتان را رفع می کند

به عنوان مثال، صندلی اداری لکسون برخی از دفاتر از توپ‌های ورزشی برای نشستن استفاده می‌کنند، و حتی می‌توانید قاب‌های صندلی با تکیه‌گاه پشتی وسط با فضایی برای توپ ورزشی که صندلی در آن قرار می‌گیرد پیدا کنید.

حتی اخیراً گرایشی برای چشم پوشی از صندلی وجود دارد که منجر به ایجاد میز ایستاده شده است. به قول معروف نشستن سیگار کشیدن جدید است.

علاوه بر آن، بیشتر انواع صندلی‌ها می‌توانند در انواع پشتی وسط یا پشتی بالا باشند (انواع صندلی‌های میانی معمولاً ارزان‌تر هستند) و معمولاً با روکش‌های مشبک، پارچه یا چرمی ساخته می‌شوند.

انتخاب تقریبا نامحدود منشا و تاریخچه صندلی های اداری قبل از انقلاب صنعتی، افرادی که در ادارات کار می‌کردند یا روی چهارپایه‌های ساده می‌نشستند یا معمولاً روی صندلی‌های ویندسور روی میزهای خود می‌نشستند.

صاحبان خانه‌های ثروتمند، صندلی‌های کاپیتانی را داشتند، بزرگ‌تر و آراسته‌تر از آنچه سر میز شام می‌بینید.

چارلز داروین (بله، آن چارلز داروین) هنگامی که صندلی میز خود را روی چرخ‌های چرخ‌دار نصب کرد، همه اینها را تغییر داد تا بتواند سریع‌تر و آسان‌تر به یادداشت‌ها و مواد تحقیقاتی خود دسترسی داشته باشد.

صندلی

اتو فون بیسمارک، صدراعظم اول آلمان، آنها را با توزیع آنها به هر یک از نمایندگان مجلس در زمانی که در سمت خود بود، محبوب کرد.

در ایالت، صندلی اداری در سال 1851 به لطف توماس ای. وارن، که صندلی راحتی فنری مرکزگرا را اختراع کرد، به جریان اصلی تبدیل شد. این یک اختراع پیشگامانه بود و تمام عناصر آن تا به امروز در صندلی های اداری مدرن باقی مانده است، از جمله ویژگی تنظیم ارتفاع، پشتیبانی از کمر، و چرخ چرخان برای سهولت حرکت.

در واقع، این طرح شامل یک ویژگی بود که امروزه در اکثر صندلی های اداری یافت نمی شود. کج شدن، به لطف چهار فنر بزرگ فولادی که صندلی روی آن قرار داشت. این ویژگی برای چندین دهه ناپدید شد و اخیراً در مدرن ترین صندلی های اداری که ساخته و فروخته می شوند دوباره ظاهر شده است.

متأسفانه، طراحی وارن در خارج از ایالات متحده مورد استقبال قرار نگرفت. در طول مدتی که صندلی در حال تولید بود، اروپا در چنگال اخلاق ویکتوریایی بود و مشتریان صندلی آنها این را منعکس می کردند.

همان‌قدر که امروزه عجیب به نظر می‌رسد، در آن زمان، اروپایی‌ها صندلی‌های ناراحت‌کننده و بدون پشتیبان را ترجیح می‌دادند، زیرا به آن‌ها اجازه می‌داد نظم، اراده و ظرافت خود را نشان دهند. ممکن است بگویید این مایه افتخار بود.