شکر تصفیه شده یک محصول فرآوری شده حاوی 99 درصد ساکارز است که از نیشکر (70 درصد) یا چغندرقند (30 درصد) به دست می آید.
در جوامع مدرن، شکر ارگانیک همچنان نقش مهمی را در رژیم غذایی ایفا می کند که نه تنها به دلیل طعم و خواص شیرین کنندگی خاص، بلکه به دلیل نقش آن در نگهداری مواد غذایی شناخته شده است.
از سوی دیگر، مصرف زیاد شکر تصفیه شده با بیماری های غیرواگیر و بسیاری از مسائل بهداشتی مانند خطر بالای پوسیدگی دندان، اضافه وزن و اختلالات رشد عصبی در کودکان مرتبط است.
جایگزین هایی مانند قندهای تصفیه نشده به دلیل خواص مغذی خود به عنوان یک جایگزین سالم مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. هدف این مقاله بررسی اثرات مفید شکر قهوه ای قم به دست آمده از منابع طبیعی و برجسته کردن مشکلات سلامتی است که می تواند توسط شکر فرآوری شده تصفیه شده ایجاد شود.
شکر تصفیه شده اغلب در اقلام مختلفی از جمله غذاهای فرآوری شده، نوشابه ها یا بستنی ها استفاده می شود، اگرچه به دلیل نمک و شکر زیاد و همچنین چربی های اضافه شده و رنگ های مصنوعی ناسالم تلقی می شود.
قندهای طبیعی ترجیح داده می شوند زیرا دارای ارزش غذایی بالا و غلظت بالایی از ترکیبات سالم هستند که اثرات منفی شکر تصفیه شده را جبران می کند.
بنابراین، حذف شکر قهوه ای تصفیه شده یا حداقل کاهش مصرف آن باید به عنوان یک گزینه سالم تر در انتخاب مواد غذایی تبلیغ شود.شکر به بخشی جدایی ناپذیر از بسیاری از فرهنگ های غذایی تبدیل شده است.
شکر علاوه بر اینکه یک عنصر ضروری در تولید انواع شیرینی است، دارای خواص مفید بسیاری در مواد غذایی مانند نگهدارنده ها، حجم دهنده ها، بافت دهنده ها، مرطوب کننده ها، پخش کننده ها، تثبیت کننده ها، بسترهای تخمیر، حامل های طعم و مواد قهوه ای کننده و تزئینی است (Manickvasagan et al. ، 2017).
اصطلاح قندها از نظر طبقه بندی شیمیایی به مونو و دی ساکاریدها اشاره دارد. و گلوکز، فروکتوز و گالاکتوز سه مونوساکارید اصلی – هگزوزها (قندهای شش کربنه) هستند که دی، الیگو و پلی ساکاریدهای طبیعی را تشکیل می دهند (فیدلر میس و همکاران، 2017)، در حالی که “شکر قهوه ای کارون” به عنوان ساکارز شناخته می شود.
همچنین به عنوان قند سفره شناخته می شود که از واحدهای فروکتوز و گلوکز ساخته شده است (Sachdev, 2018) و قندهایی که دارای یک گروه کربونیل “در معرض” هستند به عنوان قندهای کاهنده نامیده می شوند در حالی که قندهایی که نمی توانند “باز شوند” به عنوان قندهای غیر احیا کننده (ساکارز) نامیده می شوند (کلمنز و همکاران، 2016).
- منابع:
- تبلیغات:
